Postanowienia tegorocznej decyzji budżetowej Ministra Obrony Narodowej zmieniają przepisy, których zmieniać nie powinny tym bardziej, że wkraczają w obszar przepisów prawa pracy.

Te zmieniane przepisy dotyczą tworzenia funduszu nagród i zostały określone w art. 45 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników Wojskowych Jednostek Organizacyjnych Sfery Budżetowej (PUZP). Zapisany w układzie fakultatywny charakter tworzenia funduszu nagród, został zmieniony – postanowieniami decyzji budżetowej – na obligatoryjny.

Informowaliśmy już o tym fakcie na stronie „TARCZY" w dniu 28 lutego 2017 r. Wówczas liczyliśmy, że jest to wyłącznie urzędnicza pomyłka. Jak się okazuje – nie jest, bo sprawa ma swój ciąg dalszy…

Spodziewaliśmy się, że dyrektorzy komórek organizacyjnych MON, z których wywodzą się przedstawiciele nieetatowego Zespołu negocjacyjnego zadbają o przestrzeganie postanowień Układu w bieżącej działalności Sił Zbrojnych. Nic bardziej mylnego.

Przypomnijmy więc. Dyrektor Departamentu Budżetowego (DB) zaproponował na początku roku obligatoryjne tworzenie funduszu nagród u każdego wojskowego pracodawcy pomimo, że w PUZP zapisano możliwość tworzenia takiego funduszu przez pracodawcę w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi. Aby temu pomysłowi nadać odpowiednią rangę i go uwiarygodnić – wprowadził odpowiednie zapisy do decyzji budżetowej Ministra ON na rok 2017, nie informując o tym fakcie w ogóle organizacji związkowych działających w resorcie obrony narodowej.

Zapisy te w projekcie decyzji budżetowej opiniował dyrektor Departamentu Spraw Socjalnych (DSS). Chociaż od ośmiu lat pełnił funkcję Pełnomocnika MON ds. Współpracy ze Związkami Zawodowymi, nie widział naruszenia postanowień układowych a jednocześnie „skrupulatnie" wypełniając swoją funkcję – zadbał, aby projekt tej decyzji nie trafił do reprezentatywnych organizacji związkowych działających w resorcie.

Po opublikowaniu decyzji budżetowej Ministra w dzienniku urzędowym, obaj dyrektorzy w dalszym ciągu prowadzili między sobą urzędniczą korespondencję w sprawie…. zasad i podstawy naliczania funduszu nagród a jednocześnie dyrektor Departamentu Budżetowego wskazywał, że „przedmiotowa zmiana pozwoli na jednoznaczną interpretację zapisów przywołanego powyżej aktu prawnego i rozstrzygnie wszelkie wątpliwości w tej materii." (czytaj TUTAJ)

Zapoznając się z treścią tej korespondencji trzeba wiedzieć, że obaj dyrektorzy kierują komórkami organizacyjnymi Ministerstwa, które w decyzji Ministra Obrony Narodowej zostały wskazane jako właściwe do prowadzenia negocjacji nad PUZP. Można więc zadać pytanie: czy ci dyrektorzy znają postanowienia PUZP a szczególnie zapisy:

– art. 75, z treści którego wynika, że zmiany do PUZP wprowadza się w drodze protokołów dodatkowych,

– art. 76, który dotyczy wspólnego wyjaśniania wątpliwości interpretacyjnych przez Strony PUZP,

– art. 78, w którym zapisano, że Strony PUZP zobowiązują się do działania na rzecz prawidłowej realizacji jego postanowień.

W dniu 05 kwietnia 2017 r. wszystkie organizacje związkowe działające w wojskowej sferze budżetowej podpisały się pod stanowiskiem w tej sprawie (czytaj TUTAJ), które zostało przekazane przedstawicielowi Ministerstwa ON. Wskazywały w nim na jednostronne działania urzędników MON naruszające przepisy układowe i żądały natychmiastowego ich zaprzestania i respektowania aktualnie obowiązujących postanowień Układu.

Dotychczas Podsekretarz Stanu w MON Pan Bartłomiej GRABSKI, który – z upoważnienia Ministra Obrony Narodowej Pana Antoniego MACIEREWICZA – jest właściwy do zawierania protokołów dodatkowych do PUZP „a także dokonywania wszelkich innych czynności prawnych przewidzianych dla Ministra Obrony Narodowej jako strony tego Układu" (czytaj TUTAJ) nie udzielił odpowiedzi na to Stanowisko.

Zamiast tego, Minister Grabski przesłał „próbkę urzędniczej korespondencji" a mianowicie odpowiedź dyrektora Departamentu Budżetowego do Pełnomocnika MON na wystąpienie związków zawodowych (czytaj TUTAJ). Zapewne odpowiedzi samego Pana Ministra, która wynikałaby z udzielonego upoważnienia – nie doczekamy się. Zresztą, co mogłaby ona zawierać, skoro problematyczny zapis wprowadził w życie – podpisując decyzję budżetową – Minister Obrony Narodowej, który jest przecież Stroną Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników WJOSB.

Na początku roku Sekretarz Stanu w MON informował opinię publiczną, że w Ministerstwie wypłacono od 15 listopada 2015 r. do 31 grudnia 2016 r. nagrody w ogólnej kwocie 8,4 mln zł (czytaj TUTAJ). Przy uwzględnieniu liczby urzędników (ok. 700 w 2016 r.) i wskazanej kwoty nagrody (1815 zł) można ustalić, że przeciętnie każdy z urzędników był w tym okresie co najmniej sześciokrotnie wyróżniany nagrodą pieniężną czyli otrzymał z puli nagród kwotę prawie 12 tys. zł.

Rozumiemy, że teraz urzędnicy w Ministerstwie chcą przenieść ten pomysł do jednostek wojskowych i stworzyć możliwość takiego nagradzania również dla pozostałych wojskowych pracodawców. Ta forma wyróżniania jest dla pracodawców niezwykle korzystna, bo należy do swobodnego uznania podmiotu zatrudniającego i nie podlega kontroli organów orzekających w sprawach pracowniczych.

Nie wzięto pod uwagę, że pracowników w jednostkach wojskowych obowiązuje Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy, jak również faktu, iż w odróżnieniu od pracowników Urzędu MON, których wynagrodzenia w ubiegłym roku kształtowały się na przeciętnym poziomie ponad 6 tys. zł – wynagrodzenia pracowników w jednostkach wojskowych są dwu a nawet trzykrotnie niższe.  

Na pozaukładowe tworzenie w jednostkach wojskowych funduszy nagród uruchomiono – kosztem pracowniczych wynagrodzeń – miliony złotych. W sytuacji, gdy największy wojskowy pracodawca w stolicy kształtuje swoim pracownikom wynagrodzenia wraz z premią regulaminową na poziomie płacy minimalnej w kraju – w ocenie Strony Społecznej przeznaczanie tak znacznych środków na nagrody jest decyzją chybioną.

Na szczęście decyzja budżetowa jest decyzją jednoroczną i mamy nadzieję, że MON zaniecha tej pozaukładowej praktyki tworzenia funduszy nagród w latach następnych.

(MK)

zpwtarcza.pl